In de dienst op zondag 2 april was het thema: "Stille christenen". De spreker vertelde over het goede nieuws dat we hebben ontvangen en stelde de vraag wat wij met dit goede nieuws doen? Houden we dat voor onszelf of willen we dat uitdelen. Want waar het hart vol van is daar loopt toch de mond van over?
Meerdere keren benoemde de spreker dat het zo belangrijk is om te vertellen over Jezus. "Ga de wereld in en verkondigt het evangelie. Gij zult Mijn getuigen zijn". Maar hoe doe je dat?
In mijn hoofd plopte een ideetje op. Ik ben ervan overtuigd dat ik zoiets niet zelf bedenk maar dat de Heer dat op laat ploppen. Ik bedacht dat het een goed en mooi idee zou zijn om kleine paasattenties uit te gaan delen. Een klein stenen paasei met een bolletje erin. Omdat het om een kadootje van de Heer ging wilde ik er wel kleine kaartjes bij waarop de paasboodschap vermeld stond. Ik heb aan de vrouwen van de gemeente gevraagd wie mij hierbij wilden helpen. Een aantal vrouwen hebben stukjes bij mij thuis opgehaald om uit te delen en samen met nog iemand uit de gemeente ben ik de straat op gegaan. Ik had de Schoolstraat op mijn hart. Vraag me niet waarom want dat weet ik niet. Ik denk ook dat we niet alles moeten willen weten. Gewoon uitvoeren wat de Heer op je hart legt.
Wat opviel was dat er bij best veel brievenbussen "geen geloofsovertuigers" vermeld stond. Nu waren wij dat ook niet. We kwamen alleen maar een kleine attentie brengen. We belden huis aan huis, overal aan, ongeacht wat er bij de brievenbus vermeld stond. We vertelden dat we een klein aardigheidje voor de bewoner hadden. Gewoon zomaar, een aardigheidje van de Heer. Soms vroeg iemand een beetje argwanend wat dat dan kostte waarop wij zeiden dat het helemaal niets kostte. "En waar gaat dat dan van uit?" "De Heer heeft bedacht dat we best eens iets leuks kunnen doen voor mensen in ons eigen dorp. Omdat het bijna Pasen is". Wat was dit leuk en mooi om te doen. Mensen blij maken, want we zagen dat mensen dit leuk vonden. Gewoon zomaar, omdat de Heer van ons houdt.